փռվածք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰrvɑt͡skʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փ(ը)ռ•վածք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- նույնն է՝ փռոց
- փռելու կամ փռվելու ձևը՝ եղանակը
- փռված նյութ
- փռված՝ պառկած կամ կիսապառկած դիրք
- (պաշտանվ․) կառուցողական տարր (երկաթբետոնե, մետաղական կամ բետոնե), որը տեղադրվում է հենակառույցների վրա (պատեր, սյուներ ևն) և հիմք ծառայում հատակների, կտուրների, կամուրջների բանուկ մասի պատման համար
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։