քաղքենիություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʰɑʁkʰɛnjutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ քաղ•քե•նի•ութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մինչհեղափոխական Ռուսաստանում՝ քաղաքային մանր առևտրականների, արհեստավորների, ցածրաստիճան ծառայողների և այլնի դասը
- (հզվդ․) քաղքենիներ
- (փխբ․) քաղքենիական հոգեբանություն՝ գաղափարախոսություն
- (փխբ․) քաղքենիական արարք՝ վարքագիծ
- (բրգ․) ընդհանուր ձևով ապրելակերպը և մտածողությունը բնութագրող բարոյական հատկություն, որին բնորոշ են կենսական իդեալների սահմանափակվածությունը նեղ անձնական շահերով, քաղքական տեսակետից՝ երկչոտության և հարմարվողականության, բարոյականության մեջ կեղծ բարեպաշտության, ճաշակներում՝ գռեհկության դրսևորում. իր նշանակությամբ մոտ է գռեհկությանը
Հոմանիշներ
խմբագրել- մեշչանություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։