քարագանում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʰɑɾɑɡɑˈnum]
վանկեր՝ քա•րա•գա•նում
Գոյական
- (նորբ․) քարերով գանահարելը՝ ջարդուփշուր անելը, քարկոծում ◆ Որ կուրանալիք աչքերով իր զույգ չտեսներ նրա Կոկոն գլխիկի քարագանումը խուժանի ձեռքով։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։