քարծիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʰɑɾˈt͡sit]
վանկեր՝ քար•ծիտ
Գոյական
- (նորբ․) քարերում բնակվող ծիտ ◆ Ձորամիջից քարծտերի ճկճկյուն էր լսվում, փչում էր մի տեսակ զովություն։ (Հ․ Մովսիսյան)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։