օտար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɔˈtɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւտար
վանկեր՝ օ•տար
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *awtar. հմմտ. ավեստերեն aiwitara:
Ածական
- տվյալ վայրի, տեղի (հիմնարկության, գործարանի և այլն) ապրող կամ աշխատող չհանդիսացող, տվյալ կոլեկտիվի, հանրության կազմին չպատկանող ◆ Օտար մարդիկ, հյուրեր։ Ստուգողները հիմնարկից են թե օտար:
- տվյալ հանրության սովորություններին, վարքուբարքին, օրենքներին և այլին չհամապատասխանող ◆ Մենք թողեցինք մեր նախնականը, մեր ազգայինը և սկսեցինք օտարինը սիրել։ (Րաֆֆի)
- տվյալ լեզվին, մշակույթին և այլնին չպատկանող, օտարամուտ, փոխառյալ ◆ օտար բառեր, ոճ
- ուրիշ ժողովուրդներին պատկանող, հատուկ, վերաբերող ◆ օտար լեզուներ, գրականություն
- ոչ հայրենի ◆ օտար երկիր, աշխարհ
- ուրիշի, ոչ իրեն պատկանող, որ իրենը չէ ◆ օտար հայացք, ակնարկ, ձայն
- ոչ հարազատ, ոչ ազգակից, արյունակից, ոչ յուրային ◆ Բանիմաց հայրը ինքն է խրատում որդուն և ոչ թե կանչում օտարին։ Ստեփան Զորյան
- ոչ հարազատ, խորթացած, հարազատ, մտերիմ, բարեկամ լինելուց դադարած ◆ Այս ընտանիքի մեջ ես օտար եմ։ (Շիրվանզադե) ◆ Դու′, Մերուժա′ն այժմ այդ տան համար խորթ ես և օտար: (Րաֆֆի)
- կողմնակի, ուրիշ, այլ ◆ Նայիր, որ մեր շուրջը օտար մարդիկ չլինեն։ (Րաֆֆի)
- ոչ հարազատ, ոչ մտերիմ, ոչ սրտակից ◆ Եթե բախտն ու վայելքները քեզ ժպտան, օտար մարդիկ քեզ սրտաբար ողջույն տան։ (Վահան Տերյան)
- մեկի, մի բանի հետ հարաբերություն, մերձավորություն չունեցող ◆ Մենք էլ քո դուռն ու դարացին ենք, օտար չենք (Ավետիք Իսահակյան)
- անմասն, անհաղորդ ◆ Լոկ մարդն է օտար գեղեցկին։ (Ազատ Վշտունի)
- անգետ, անծանոթ, անտեղյակ, անգիտակից ◆ Չի հասկանա ձեր հոգին և′ ծույլ, և′ օտար, տաճար է մեր երկիրը` սուրբ և ամեն քար։ (Վահան Տերյան)
- մաս, մասնակցություն չունեցող, զերծ ◆ Այդ անբիծ հոգին օտար է աշխարհի տգեղ ախտերին։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- անծանոթ, անհայտ, անորոշ ◆ Օտար ամայի ճափեքի վրա իմ քարավանը մեղմ կղողանջե (Ավետիք Իսահակյան)
- օտարական, պանդուխտ, ղարիբ ◆ Էդ մարթը վերցնում է խեղճ ու անտեր օտար տղին, բերում իրա տունը։ («Ավանդապատում»)
- մեկին, մի բան ոչ հատուկ, խորթ ◆ Նրան օտար էին մեծամտությունն ու ինքնահավնությունը։
- տվյալ զանգվածին, մարմնին չպատկանող, նրա կազմության, բաղադրության, օրգանիզմի և այլնի մասը չկազմող
◆ Սերմացուն պետք է զերծ պահել օտար նյութերի խառնուրդից։ (դասագիրք)
- կապ, առընչությունվերաբերություն չունեցող (տվյալ խնդրի, հարցի, նյութի և այլնի հետ) ◆ Դուք օտար նյութի մասին եք խոսում. բուն հարցին դարձեք Ստեփան Մալխասյանց
Հոմանիշներ
խմբագրել- անհարազատ, խորթ, անծանոթ, անսովոր, օտարոտի, տարասեռ, ուրիշ, անընտել, անընտանի
- տարաշխարհիկ (բույս, կենդանի)
- օտարամուտ, փոխառյալ, եկամուտ (բառ) ներքսածական, ներքսածողական (հնց․)
- նորամուտ (սովորություն, տարազ, գաղափար)
- օտարազգի, այլազգի, այլացեղ, այլատոհմիկ, խուժ, օտարածին, օտարածնունդ (հնց․)
- տե′ս օտարական
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։