օտարատեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɔtɑɾɑˈtɛɾ]
վանկեր՝ օ•տա•րա•տեր
Գոյական
- (նորբ․) օտարատեր, նվաճող ◆ Ամեն երգի «չապրուկն» էր զատել և դա երգատեր սար ու ձորերի, երգատեր շեն ու շինականների դարավոր անտիրության լալիքն էր եղել ու օտարատիրոջ դրոշմը։ Մուշեղ Գալշոյան
Աղբյուրներ խմբագրել
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։