ունայն

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ունայն

վանկեր՝ ու•նայն 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *eu-nā- (+-յն) *eu- «պակասել, դատարկ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն ūnā- «պակասել», լատիներեն vanus «դատարկ, ունայն»:

Ածական

  1. դատարկ, սնոտի, անարժեք, սին ◆ Ունայն հույս: ◆ Բոլոր երեսփոխաններն հրավիրված են, ինչպես սովորություն է, ներկա գտնվիլ, ունայն խոսքեր ընել և իրենց ազգասիրական պարտքը կատարել: Հակոբ Պարոնյան ◆ Ավելի լավ կլիներ այդ ունայն քարոզների տեղ դու երգես մի երգ: (Րաֆֆի)
  2. անարժեք, ապարդյուն, անիմաստ ◆ Ընկե՛ր, լար չունեմ ունայն սիրերգի: (Շուշանիկ Կուրղինյան)
  3. անօգուտ, աննպատակ ◆ Անցնում էր ոսկյա ամառը, անցնում էր ունայն ինձ համար: (Վահան Թոթովենց) ◆ Բայց ճգնում եմ դեռ, աշխատում ունայն, Ուզում եմ հիշել թե ինչ բան էր այն: Հովհաննես Թումանյան
  4. անհիմն, ցնորական, անիրական ◆ Դուք լցրիք իմ գլուխը ունայն, վերացական ցնորքներով: (Րաֆֆի) ◆ Առանց ընդհանուր միության լեզվի՝ ունայն երազ է հասարակաց ազգի առաջ գնալը: (Դասագիրք)

Հոմանիշներ

  1. դատարկ, սին, սնոտի, սնամեջ, ընդունայն, փուչ, պարապ (արևմտհ․), դատարկ
  2. տե՛ս անարժեք, անիմաստ
  3. տե՛ս անօգուտ, աննպատակ
  4. տե՛ս անհիմն

շարունակել․․․