ուխտել

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուխտել

վանկեր՝ ուխ•տել 

Ստուգաբանություն

Արմատ՝ ուխտ, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. ուխտով որևէ բան ստանձնել, ուխտ անել, երդվել մի բան կատարելու ◆ Խաչի և ավետարանի վրա հանդիսավոր երդում տվեցին և ուխտեցին հավատարիմ մնալ հայրենիքի ազատության գործին: (Րաֆֆի)
  2. որևէ ցանկության՝ փափագի կատարմանը ձգտելով՝ մի բան խոստանալ, որևէ բան խոստանալ իղձը ի կատար ածվելու համար (սովորաբար՝ սրբերին ուխտի գնալիս) ◆ Ծերունիները ուխտեցին, որ եթե արու զավակ ունենան՝ ուխտին նվիրեն: (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  3. (փխբ․) նվիրագործել, սրբազան պարտականություն՝ պարտավորություն դարձնել
  4. վճռել, անխախտելի վճիռ ընդունել ◆ Միաբանները ուխտել են կողոպտելու թե՛ վանքը, թե՛ ուխտավորներին: (Վահրամ Փափազյան)
  5. խնդրել, աղերսել ◆ Դուք, տիկին Թարլան, ուխտեցեք Աղքիլիսային մի բան Սալբիի համար: (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

  1. երդվել, ուխտադրել, ուխտ անել, ուխտ դնել, ուխտ կապել, երդում ուտել, երդում տալ
  2. խոստանալ
  3. տե՛ս դաշնադրել
  4. (փխբ․) նվիրագործել
  5. տե՛ս վճռել, որոշել

շարունակել․․․