շուռ

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուռ

վանկեր՝ շուռ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhr-s- կամ *skhur-s-՝ *sker- «պտտել, շրջել» արմատից:

Գոյական

  1. շուռ տալը, դարձ, պտույտ
  2. պտույտ, շրջագայություն
  3. մի տեսակ կլոր պար, որ հարսանիքի ժամանակ պարում է փեսան

Հոմանիշներ

  1. տե՛ս պտույտ

Արտահայտություններ

  1. շուռ ածել, շուռ ածիլ, շոռ ածիլ
    1. ման ածել, պտտեցնել ◆ Տար շուռ ածա, թող մեր հանդերը տենա: Ահ ◆ Պա համոթ չի՞, վեր իտի քյասիբ տըղան մեր շըքախմբեն նհետ շոռ ածինք: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
    2. մի կողմ թեքել, դարձնել 26
    3. վրան փաթաթել, շուրջը փաթաթել
    4. լցնել, թափել
  2. շուռ անցնել, շուռ գալ
    1. տապալվել
    2. դեպի վատը փոխվել (բարոյական նորմաներ մասին) ◆ -Դու մեղավոր չես, որդի, աշխարհքն ա շուռ անցել, փչացել: (Պերճ Պռոշյան)
    3. թեքել, հակվել դեպի ◆ Թե որ գլխումն էլ մի թեթև քամու չափ խելք ըլնի ուրիշների վրա միտք փոխելու, շուռ կանցնի ինձ վրա: (Պերճ Պռոշյան)
  3. շուռ անել (բրբ․)
    1. շրջել ◆ (Խաթմամեն) անթրոց կառնի թոնիր կ'խառնի, խառճերկըթին կ'տեպնի, պատուկ, ճլորներ կ'եռկծան, շուռ կառնեն կինեն թոնիր: ԱՏՍ ◆ Կալամ վըր կալամին կայնավ, Շուռ չառեց, որ իյնի գետնի: Սասնա ծռեր
    2. ման գալ, պտտել

շարունակել․․․