շուռ

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուռ

վանկեր՝ շուռ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhr-s- կամ *skhur-s-՝ *sker- «պտտել, շրջել» արմատից:

Գոյական

  1. շուռ տալը, դարձ, պտույտ
  2. պտույտ, շրջագայություն
  3. մի տեսակ կլոր պար, որ հարսանիքի ժամանակ պարում է փեսան

Հոմանիշներ

  1. տե՛ս պտույտ

Արտահայտություններ

  1. շուռ ածել, շուռ ածիլ, շոռ ածիլ
    1. ման ածել, պտտեցնել ◆ Տար շուռ ածա, թող մեր հանդերը տենա: Ահ ◆ Պա համոթ չի՞, վեր իտի քյասիբ տըղան մեր շըքախմբեն նհետ շոռ ածինք: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
    2. մի կողմ թեքել, դարձնել 3
    3. վրան փաթաթել, շուրջը փաթաթել
    4. լցնել, թափել
  2. շուռ անցնել, շուռ գալ
    1. տապալվել
    2. դեպի վատը փոխվել (բարոյական նորմաներ մասին) ◆ -Դու մեղավոր չես, որդի, աշխարհքն ա շուռ անցել, փչացել: (Պերճ Պռոշյան)
    3. թեքել, հակվել դեպի ◆ Թե որ գլխումն էլ մի թեթև քամու չափ խելք ըլնի ուրիշների վրա միտք փոխելու, շուռ կանցնի ինձ վրա: (Պերճ Պռոշյան)
  3. շուռ անել (բրբ․)
    1. շրջել ◆ (Խաթմամեն) անթրոց կառնի թոնիր կ'խառնի, խառճերկըթին կ'տեպնի, պատուկ, ճլորներ կ'եռկծան, շուռ կառնեն կինեն թոնիր: ԱՏՍ ◆ Կալամ վըր կալամին կայնավ, Շուռ չառեց, որ իյնի գետնի: Սասնա ծռեր
    2. ման գալ, պտտել

շարունակել․․․