ազազուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzɑˈzun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ազազուն
վանկեր՝ ա•զա•զուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելՍտացված է ազազուն բառի «ցամաք» մեկնության աղավաղմամբ և կապ չունի թուրքերեն azu «ատամ, սեղանատամ, ժանիք» բառի հետ, ինչպես ստուգաբանել է Հ. Աճառյանը (Հայերեն արմատական բառարան, հատոր 1, էջ 82)։
Ածական
- տկար, հիվանդոտ (բույսի մասին) ◆ Բուք է ու ցուրտ, ազազուն թուփերի վրա պսպղում է եղյամը։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (փխբ․) թույլ, տկար, անզոր ◆ Գիտության, ազնվության ու ճաշակի ներկայացուցիչն էր այդ ազազուն ու վտիտ երիտասարդը։ (Գրիգոր Զոհրապ)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։