աղավաղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɑˈvɑʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղաւաղ
վանկեր՝ ա•ղա•վաղ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս կրկնավոր ձև՝ բնիկ հնդեվրոպական * al- «թափառել, մոլորվել» արմատից. հմմտ. հայերեն աղանդ։ Ավելի քիչ հավանական է դիտել որպես այլայլ-ի տարբերակ։
Ածական
- աղավաղված, այլափոխ, խեղաթյուրված, աղճատված ◆ Արվեստագետ կկոչվի մեկը, որ ժողովրդային մեկ քանի զուլալ սիրերգներ իր աղավաղ զգացմունքներով պղտորելե վերջ՝ նույն բանը կփորձե։ (Միսաք Մեծարենց)
Հոմանիշներ
խմբագրելաղճատ, աղճատուն, խեղաթյուր
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։