Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղմկել

վանկեր՝ աղ•մ(ը)•կել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

աղմուկ + -ել

Բայ

  1. աղմուկ բարձրացնել, խառնիխուռն խոսել, գոռգոռալ, հարայհրոց բարձրացնել ◆ Քարատակում աղմկում էին այն զինվորները, որոնք կազմում էին ինքնապաշտպանության զորամասերը։ (Ակսել Բակունց)
  2. խառնակել, հուզել, շփոթություն առաջացնել, խռովել ◆ Բայց մի ցավալի կորուստ աղմկեց բոլոր վրանաբնակների ուրախությունը։ (Րաֆֆի)
  3. թնդալ, թխկթխկալ, զրնգալ ◆ Եվ ահա սայլը խուլ աղմկում է գյուղի փափուկ դաշտում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Թնդանոթները երբ աղմկեն, կրկին տողերս կդառնան թեժ։ Եղիշե Չարենց
  4. խլրտալ, եռալ, զեռալ, իրեն խիստ զգալ տալ ◆ Աղմկում է նրա սրտում մորմոքը հին, հազարամյա։ Եղիշե Չարենց ◆ Արյունն է այժմ աղմկում, ըմբոստանում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. իր անձի շուրջը աղմուկ բարձրացնել ◆ Նա աղմկեց, անուն հանեց։ Հովհաննես Թումանյան
  6. բարձրաձայն խոխոջել, կարկաչել՝ շրշել՝ սոսավել ◆ Ջրերը արևմուտին վարարում են, կեսգիշերին աղմկում խոր ձորերում, … հետո աղմկում է ամբողջ անտառը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. աղաղակել, գոռգոռալ, պոռպռալ (արևմտհ․), (ժղ․) բորբոռալ, ղժժալ, ղժղժալ, ղժվժալ, ղռվռալ, ճղղալ, ճղճղալ, վժվժալ, ժվժվալ, աղմուկ հանել, աղմուկ գցել, աղմուկ բարձրացնել
  2. խլրտալ, եռալ, զեռալ
  3. խառնակել, խռովել, հուզել, ժխորել, ժխորտել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել