աղմուկ բարձրացնել, խառնիխուռն խոսել, գոռգոռալ, հարայհրոց բարձրացնել ◆ Քարատակում աղմկում էին այն զինվորները, որոնք կազմում էին ինքնապաշտպանության զորամասերը։(Ակսել Բակունց)
խառնակել, հուզել, շփոթություն առաջացնել, խռովել ◆ Բայց մի ցավալի կորուստ աղմկեց բոլոր վրանաբնակների ուրախությունը։(Րաֆֆի)
թնդալ, թխկթխկալ, զրնգալ ◆ Եվ ահա սայլը խուլ աղմկում է գյուղի փափուկ դաշտում։(Ակսել Բակունց)◆ Թնդանոթները երբ աղմկեն, կրկին տողերս կդառնան թեժ։Եղիշե Չարենց
խլրտալ, եռալ, զեռալ, իրեն խիստ զգալ տալ ◆ Աղմկում է նրա սրտում մորմոքը հին, հազարամյա։Եղիշե Չարենց◆ Արյունն է այժմ աղմկում, ըմբոստանում։Դերենիկ Դեմիրճյան
իր անձի շուրջը աղմուկ բարձրացնել ◆ Նա աղմկեց, անուն հանեց։Հովհաննես Թումանյան
բարձրաձայն խոխոջել, կարկաչել՝ շրշել՝ սոսավել ◆ Ջրերը արևմուտին վարարում են, կեսգիշերին աղմկում խոր ձորերում, … հետո աղմկում է ամբողջ անտառը։(Ակսել Բակունց)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։