աղուհացակեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁuhɑt͡sʰɑˈkɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղուհացակեր
վանկեր՝ ա•ղու•հա•ցա•կեր
Կազմություն խմբագրել
Արմատ՝ աղ, արմատ՝ ու, արմատ՝ հաց, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ կեր:
Գոյական
- Արարատյան, Ղազախ, Կարին, Խոտուրջուր, Արաբկիր, Կեսարիա՝ (ժղ․) իրար հետ աղուհաց ուտող, ընկեր, բարեկամ, մտերիմ ◆ Մի հող ու ջրի մարդ ենք, հարևաններ ենք, աղուհացկեր ենք։ (Պերճ Պռոշյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս ընկեր (1)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։