աղջիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁˈd͡ʒik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղջիկ
վանկեր՝ աղ•ջիկ
Գոյական
- Հաճն՝ դուստր, իգական սեռի զավակ ◆ Հոր անդրանիկը լինելով նա փոխարինում էր և տղայի և աղջկա (Րաֆֆի) ◆ Շահանն ուշադիր նայում էր մեծ աղջկան՝ Սանդուխտին։ (Ակսել Բակունց)
- իգական սեռի չամուսնացած երիտասարդ
- իգական սեռի զավակ՝ անկախ հասակից և ընտանեկան վիճակից (ծնողների համար)
- կույս, օրիորդ ◆ Կժերն առած թռվռալով ջուրն են իջնում աղջիկներ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գարեգինը մի ժամանակ սիրել է այդ կնոջը, երբ նա դեռ աղջիկ էր։ Սերո Խանզադյան
- սիրած, սիրուհի
- նշանած, հարսնացու
- (ժղ․) (փխբ․) թույլ՝ անզոր՝ անհամարձակ տղամարդ
- խաղաթղթի պատկերներից մեկը, թագուհի
- սպասուհի, աղախին (հնց․)
Ածական
- իգական սեռին պատկանող
Հոմանիշներ
խմբագրել- օրիորդ, կույս, աղջնակ (արևմտհ․), աղիջ, աղիճ, գեղև, ճավակիթ, տալիթա (գրբ․), աչիկ, աջիկ, աջին (փղքշ․), քած (անարգ․), աղջիկարմատ (բրբ․), քածարմատ, քածեղեն, քածխիզան, պուլիկ, քթեթգլուխ, կծիկ, խուժ, խուժիկ (փոքր) (անարգ․)
- կորե (հզվդ․) (դիցբ․)
- դուստր
- աղախին, սպասուհի, սպասավորողուհի, աղիճ (հին), (ժղ․)՝ կին, քոծ (գռհկ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- Պոլիս՝ աղջիկ ավրել - աղջկա կուսությունը պղծել
- Ջավախք՝ աղջիկ գլուխ -
- օրիորդ կույս
- (փխբ․) անարատ
- աղջիկը դրսի պատ է - աղջիկը իր հոր տանը հիմնավոր չէ
- աղջիկը շապկի թիկունք չի ըլլի - աղջիկը հոր ընտանիքում միշտ չի մնա
- աղջիկը ուրիշի տան ճրագ է - աղջիկը օտարի՝ ուրիշի տանն է օգուտ բերում
- աղջկա գեշը չտեսանք, հարսի՝ լավը - աղջիկը միշտ լավ է երևում, հարսը՝ վատ
- աղջկա կամքին թողնես, դեպի զուռնաչին կգնա -
- աղջիկը ինքնակամ ոչ հարմար փեսացու կընտրի
- աղջիկը ճիշտ ընտրություն չի կատարի
- աղջիկ պահել -
- աղջիկ սնուցել, մեծացնել
- հարսանիքի ժամանակ աղջկան ժամանակավորապես գաղտնի պահել
- աղջի՞կ ես, թե տղա՞ ― գործդ հաջո՞ղ է, թե ոչ, հաջողվե՞ց, թե ոչ ◆ Մակար, աղջի՞կ ես, թե՞ տղա, հարցնում է նա։ Մակարը սուսուփուս գրպանից հանում է օղու շիշն ու դնում սեղանին։
- աղջիկը մեկի գլխին կապել, աղջիկը մեկի վզովը գցել ― խաբելով աղջկան մեկի հետ ամուսնացնել ◆ Աղջիկդ գցեցիր տղիս վզովը։ (Անահիտ Սահինյան) ◆ Էս էլ նոր ադաթ ա, որ տղին խաբեք, աղջիկը գլուխը կապեք։ (Պերճ Պռոշյան)
- աղջիկ ուզել ―
- հարսնախոսել ◆ Ու նշանեց Ձենով Օհան, Դավթին արավ տուն ու տեղ, աղջիկ ուզեց արժանավոր։ Հովհաննես Թումանյան
- տունը հարս բերել ◆ Աղջիկ ուզեց արժանավոր։ Հովհաննես Թումանյան
- աղջիկ քաշել - աղջիկ փախցնել
- աղջիկը անկտրել ձմերուկ է - աղջկա լավ ու վատ լինելը դժվար է իմանալ՝ հասկանալ
- ագռավի աղջիկ
- աղջիկ տալ ― ամուսնացնել
| {{# if: | {{{1}}} | Ա արտաքին հոլովում}} |
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
|---|---|---|
| Ուղղ. | աղջիկ(ը) | աղջիկներ(ը) |
| Սեռ. | աղջկա | աղջիկների |
| Տր. | աղջկա(ն) | աղջիկների(ն) |
| Հայց. | աղջկա(ն) | աղջիկների(ն) |
| Բաց. | աղջկանից | աղջիկներից |
| Գործ. | աղջկանով | աղջիկներով |
| Ներգ. | - | - |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրել| իգական սեռի չամուսնացած երիտասարդ | |
| դուստր | |
| աղախին | |
| թագուհի (թղթախաղում) | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։