Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անշուք

վանկեր՝ ան•շուք 

Կազմություն

խմբագրել

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ շուք:

Ածական

  1. շուք՝ շքեղություն չունեցող, ոչ շքեղ ◆ Գյուղակի ծայրին՝ անշուք, առանձին, կծկվել է մի կավաշեն հյուղակ։ Սարմեն
  2. անպաճույճ, հասարակ ◆ Վարդանի մեջ հետաքրքրություն շարժվեց դեպի այդ անշուք շինականը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. ոչ ճոխ, աղքատիկ, խղճուկ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. անզարդ, անպաճույճ, անպերճ, անբարեզարդ, պարզ, հասարակ, համեստ, շքեղազուրկ, (փխբ․) անփայլ, գորշ
  2. տե՛ս անհրապույր
  3. տե՛ս անփառունակ
  4. տե՛ս աղքատ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել