շուք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ʃukʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուք

վանկեր՝ շուք 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛uoko-` *k՛eu- «լուսավորել, լուսավոր» արմատից, որից կազմվել է նաև *k՛euk- հիմքը. հմմտ. հին հնդկերեն scati- «լուսավորում է, փայլում է, վառվում է», çukra, çukla «լուսավոր, սպիտակ, մաքուր»։

Գոյական

1. շքեղություն, պերճություն
2. փարթամություն, ճոխություն
3. վսեմություն, վեհություն

Հոմանիշներ

1. (նորբ․) շքեղություն, հանդիսավորություն, պերճություն, պերճաշքույթ, փայլ
2. տե՛ս ճողսւթյուն
3. վեհություն,

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Գոյական

1. նույնն է՝ շվաք

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։