Հայերեն

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուաք

վանկեր՝ շ(ը)•վաք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (ժղ․) ստվեր, շուք
  2. մարդու՝ առարկայի ստվեր՝ շուք ◆ Եկան մեկի ծառի շվաքի տակին Քրտինք սրբելով՝ ծանր նստեցին։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Այդ մարդը շվաքի նման հետևում է նրան։ (Շիրվանզադե)
  3. (փխբ․) հովանավորություն, պաշտպանություն ◆ Քեզ պես տիրոջ շվաքը գլխիցս թող անպակաս լինի։ (Պերճ Պռոշյան)

Ածական

  1. (փխբ․) խավարի՝ անզորության մատնված, թույլ, անկարող, անզոր ◆ Մեռած եք կարծում դուք մեզ, թե շվաք: Հովհաննես Թումանյան
  2. ստվերոտ՝ հով տեղ ◆ Տեղ եմ քցել շվաքում, քամին կուգա, զով կանի։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ստվեր, շուք
  2. գավիթ, նախասրահ, նախասենյակ, միջանցք, (ժղ․)՝ հաշտ
  3. շվաքարան
  4. տե՛ս հովանավորություն, պաշտպանություն
  5. տե՛ս թույլ, անզոր

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. շվաք անել - ստվեր ձգել՝ գցել ◆ Ափիս վրա շվաք անի դեղձենին։ ՀՍ
  2. շվաք տալ
    1. նույնն է՝ շվաք անել
    2. հովանավորել, պատսպարել
  3. շվաքի տակ մեկի - մեկի հովանավորության տակ
  4. շվաքին ապավինել մեկի - մեկի հովանավորությանն ապավինել
  5. շվաքին խոսել մեկի - մեկի բացակայությամբ նրա հասցեին խոսել՝ բամբասել
  6. շվաքից վախենալ մեկի - մեկից սաստիկ վախենալ
  7. շվաքից փախչել մեկի - մեկին տեսնելուց խուսափել
  8. շվաքն ընկնել - իրիկնապահին հովն ընկնել
  9. շվաքն ընկնել մեկի վրա - հովանավորությունը՝ հոգատարությունը մեկի վրա տարածվել
  10. շվաքով կամ շվաքում ապրել մեկի - մեկի հովանավորության՝ բարիքների՝ խնամքի տակ ապրել
  11. շվաքում ապրող՝ գլուխ պահող - ծույլ, գործից խուսափող, անբան

Աղբյուրներ

խմբագրել