Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւար

վանկեր՝ ա•վար

ավար1 խմբագրել

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն, բելուջերեն, աֆղաներեն āvār:

պատերազմի ժամանակ թշնամուց գրավված ամեն ինչը (մարդ, զենք, կենդանի, զույգ և այլն)
բռնությամբ զենքի ուժով հափշտակած ունեցվածք, կողոպուտ թալան)
(փխբ․) մահվան հիվանդությունների և այլն զոհ
ավարառություն կողոպտելը

Բաղադրյալ բառեր
ավարա ավարական ավարամաս ավարամոլ ավարայրվել ավարայություն ավարառել ավարառվել ավարառու ավարառուական ավարառություն ավարառում ավարասեր ավարավայր ավարատենչ ավարացիներ ավարել ավարել ավարերեն ավարիա ավարներ ավարվել ավարում ավարտ ավարտաբանել ավարտախաղ ավարտական ավարտակերտ ավարտաճառ ավարտանշան ավարտել ավարտված ավարտվածություն ավարտվել ավարտում ավարտուն ավարցիներ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trophy գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ военная (ru) ‎(vojennaja), добыча (ru) ‎(dobyča), трофей (ru) ‎(trofej), грабеж (ru) ‎(grabež) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Մուշ, Նոր Բայազետ, Վան՝ զարմանքի բացականչություն՝ օ՜հ, մ՞իթե ◆ Ավա՜ր, սև կապեմ։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Թաքավոր կը տիսնա, կասա․ — Ավա՜ր, Աստված ծեր տուն ավրա, էսոնցից փախնիլ պիտնա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

ավար-ձավար խոսել - դատարկաբանել, անիմաստ բաներ ասել, գլխից դուրս տալ ◆ Սոփին սաղ օրը ավար-ձավար խոսում ա։
ավա-խավար - դատարկագլուխ, դատարկաբան ◆ Տղամարթը վուր ավար-խավար կուլի, կնիկարմատն էլ խարաբ կուլի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
մեկին ավար անել, մյուսին՝ խավար - հավասար աչքով չնայել, մեկին գոհացնել, իսկ մյուսին զրկել ◆ Էն եմ ուզում, որ ամեն մարդի էլ հավասար աչքով մտիկ անես, մեկին ավար չանես, մյուսին՝ խավար։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։