բաշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բաշ
բաշ1
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն barəša-, սողդ. βarš (<* brša-), միջին պարսկերեն buš, պարսկերեն buš, paš, բելուջերեն bušk:
Գոյական
- որոշ կենդանիների վզի երկար մազերի խուրձը ◆ Թևերն ոսկեհուռ, հրահեր բաշով Նժույգը տակին՝ սլացավ վերև։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- (փխբ․) տղամարդու երկար ու խիտ մազեր
- (փխբ․) գլուխ, գագաթ, կատար ◆ Արարատի բաշին սպիատակ ամպ է նստել։ ◆ Խոլ կայծակները հրեղեն սրով ծվատում էին վաշտերն ամպերի և արշավասույր՝ Փշրվում էին ճերմակ բաշերին հեռու լեռների։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Քո փառքը—ծովի փրփուրն է միայն, որ զարդարում է բաշերն ալիքի։ (Ավետիք Իսահակյան)
- տե´ս բաշիկ
- անասունների ճակատի, ոտքի և այլնի վրայի սպիտակ նշան (գվռ.)
- ճակատի վրայի մազափունջը, գլխի փարթամ մազերը ◆ Առաջ եկավ մի կարճահասակ, բայց համակրելի դեմքով շինական և ալեխառն բաշը թափ տվեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- վարսք (որոշ կենդանիների վզի երկար մազերի խուրձը)
- տե´ս բաշիկ
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
Ածական
- (բրբ․) ճակատին սպիտակ նշան ունեցող ◆ բաշ եզ
բաշ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- Երզնկա, Խարբերդ, Սեբաստիա՝ ածուները՝ մարգերը իրարից բաժանող թումբ ◆ բաշ կապել
- ծառուղիների մեջտեղն ընկած տափարակ հողամաս
- Սվեդիա՝ դեզ
- Պապեն՝ բույսի տերևները
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
բաշ3
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- Վան՝ փոկ կամ երկաթե շղթա, որով սայլը կապվում է լծին, կապան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։