Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•միտ

Ստուգաբանություն խմբագրել

բարյացակամ, մեկի նկատմամբ լավ տրամադրված, բարի մտադրություն ունեցող ◆ Գուցե շողոքորթ է նա, բայց հեզ է և բարեմիտ։ Ստեփան Զորյան
բարի, աննենգ, մտքով բարի
բարեմտություն, բարյացակամություն արտահայտող, պարունակող, հաճելի, դուրեկան ◆ Մի բարեմիտ ծիծաղ անցավ ծերունու

առաքինի դեմքի վրա։ (Րաֆֆի)

պարզամիտ, միամիտ ◆ Շատ բարեմիտներ կարծիք տարան, որ իբր թե ես համակիր գտնվեցի։ (Ղազարոս Աղայան)

Բաղադրյալ բառեր
բարեմտորեն բարեմտություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ good-humored գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ доброжелательный (ru) ‎(dobroželatelʹnyj), добродушный (ru) ‎(dobrodušnyj), наивный (ru) ‎(naivnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։