գրիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɾit͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գ(ը)•րիչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- թանաքով գրելու գործիք
- տե՛ս գրչածայր
- տե՛ս ղալամ
- հին ձեռագիր արտագրող՝ ընդօրինակող
- տե՛ս գրոց
- գրագիր
- (փխբ․) գրելու արվեստը
- տե՛ս գրող
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- գրչի մեկ հարվածով - առանց երկար ու բարակ մտածելու, առանց հանգամանորեն կշռադատելու
- գրչին պատկանել մեկի - մեկի գրածը լինել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։