դավաճան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑvɑˈt͡ʃɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւաճան
վանկեր՝ դա•վա•ճան
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *dab(a)čan. հմմտ. դավ և ճան։
Գոյական
- յուրայինների դեմ գործող, թշնամու կողմը անցնող, դավաճանող ◆ Ահա այն սուրը, որ սպանեց դավաճան հորը, կսպանի և ուրացող մորը։ (Րաֆֆի)
- մատնիչ
- անհավատարիմ, ընկերական կամ ամուսնական հավատարմությունը խախտող՝ պղծող
- (փխբ․) մարդու կամքին հակառակ արտահայտվող՝ դրսևորվող, մարդու ներքին ապրումները կամ մտքերը մատնող ◆ Ինչպե՞ս թաքցնել այդ դավաճան արցունքները։ (Սովետական գրականություն)
- (փխբ․) որևէ բանի ամբողջությունը՝ կառուցվածքը՝ ներդաշնակությունը խախտող ◆ Կան դավաճան շեշտե՛ր, կան ռիթմե՛ր, կան բառե՛ր։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) դառնություն պարունակող, անախորժ ◆ Օրերն անցնում են, թախծի՛ր, բարեկա՛մ, տրված հուշերի դավաճան խաղին։ (Գևորգ Էմին)
- (պաշտանվ․) նա, ով դավաճանություն է կատարում, մատնիչ
Հոմանիշներ
խմբագրել- մատնիչ (փխբ․)՝ ծախու, դեղին, հուդա, վասակ, կայեն
- տե՛ս անհավատարիմ
- տե՛ս ուխտադրուժ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։