Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւանագէտ

վանկեր՝ դի•վա•նա•գետ

Ստուգաբանություն

կառավարության կողմից լիազորված պաշտոնական անձ՝ ուրիշ տերությունների հետ դիվանագիտական հարաբերություններ վարելու համար ◆ մեծ գրողն ու դիվանագետը (Գրիբոյեդովը) պարսիկ բռնակալից պահանջեց, ռուսական հովանավորության տակ թողնել Նախիջևանի և երևանի նահանգները։ (Հրաչյա Քոչար)
դիվանագիտության մասնագետ
(փխբ․) վարպետ՝ խորամանկ ու ծայրահեղորեն զգուշավոր մարդ, քաղաքագետ, դիպլոմատ
պետության պաշտոնատար անձ' օժտված բարձր ներկայացուցչական իրավունքով և լիազորված տվյալ երկրում (երկրամասում) իրականացնելու իր երկրի արտաքին քաղաքականությունը
(դիվ․) դիվանագիտական աստիճան ունեցող պաշտոնական անձ, որի գործունեությունն առնչվում է այլ երկրների հետ քաղաքական հարաբերությունների իրականացման ոլորտին

Բաղադրյալ բառեր
դիվանագիտաբար դիվանագիտական դիվանագիտորեն դիվանագիտություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ diplomat գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ diplomatico հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дипломат (ru) ‎(diplomat) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ diplomate

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ռ․Ա․ Վարդանյան, Պատմական տերմինների համառոտ բառարան, Երևան, 2003 — 80 էջ։
Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։