Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւթ

Ստուգաբանություն խմբագրել

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական կազմություն՝ *dheu- «ծուխ» արմատից՝ հունարեն θυτνης և (θυτηρ) «զոհամատույց, քուրմ» բառի իմաստի տիպի նախնական իմաստով։

նա, որ զանազան միջոցներով դյութում է, կախարդ ◆ (Շարսից Շապուհը) կամենալով փորձել մեր արշակ թագավորին, դյութերի խորհրդով բերել տվավ հայոց երկրի հողից և ջրից, և նրանով ծածկեց յուր խորանի հատակի մ մասը։ (Րաֆֆի)
(բնստ․) չքնաղագեղ` չնաշխարհիկ մարդ (առավելապես կնոջ մասին)

Բաղադրյալ բառեր
դյութաբան դյութաբանել դյութաբար դյութագեղ դյութալի դյութական դյութականորեն դյութականություն դյութահրաշ դյութանալ դյութանկար դյութանույշ դյութանուշ դյութանք դյութաջուր դյութավար դյութավարս դյութավեպ դյութել դյութեղ դյութիչ դյութեղեն դյութոտ դյութչություն դյութվել դյութություն դյութում դյութք ալյուրադյութ գարեդյութ չարադյութ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ волшебник (ru) ‎(volšebnik), чародей (ru) ‎(čarodej), чудодей (ru) ‎(čudodej) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։