եղբայր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛʁˈbɑjɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ եղ•բայր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *bhrāter- «եղբայր» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն bhrátar, ավեստերեն brátar «եղբայր», հունարեն φρατηρ՝ «ֆրակտրիայի անդամ», լատիներեն frater, գոթերեն brōpar, հին սլավոներեն bratrь, թոխարերեն Ա pracar, Բ procer «եղբայր»։
Գոյական
- միևնույն ծնողների տղաներից յուրաքանչյուրը մյուս(ներ)ի նկատմամբ ◆ Նա հիշեց միայն, որ Ամասը յուր եղբայրն է, միակ հարազատն է աշխարհում։ (Մուրացան)
- ազգական, արյունակից, հարազատ ◆ Ում որ եղբայր անվանեցի, ինձ թշնամի իմացավ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- խոսողի հետ միևնույն շահերով՝ վիճակով և այլնով կապված մարդկանցից յուրաքանչյուրը մյուսների համար (ճրտս․)
- մի ազգի տղամարդ անդամներից յուրաքանչյուրը մյուսների նկատմամբ ◆ Լսեցե՜ք, ո՛վ տարաշխարհի եղբայրներ, դո՜ւք անծանոթ, բայց մերձավոր իմ հոգիիս։ Ռուբեն Զարդարյան ◆ Ի՞նչ հարկ կա խտրություն դնել գյուղերի մեջ։ Դրանցից ամեն մեկում ապրում են մեր եղբայրներն ու քույրերը։ (Մուրացան)
- սիրով ու բարեկամությամբ իրար հետ կապված անձերից յուրաքանչյուրը, մտերիմ ընկեր ◆ Ողջո՜ւյն ձեզ մութ ուղիներում երկրային, իմ եղբայրնե՛ր, հեռուներում և բանտերում։ (Վահան Տերյան)
- (կրոն․) վանքի միաբանության անդամներից յուրաքանչյուրը մյուսների նկատմամբ ◆ Երիտասարդ վանական եղբայրը որ անձկությամբ հետևում էր հասակավոր զորականին, խիստ մտահոգ խոսեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- մտերմաբար տղամարդու դիմելու կոչական բառ ◆ Եղբա՛յր տրակտորն ի՞նչյու փչացավ։ (Նաիրի Զարյան)
- անծանոթ տղամարդու դիմելու կոչական բառ ◆ Մանուկ տղա, ինձի նայե, եղբայրս, երբ որ մեկը խոսիլ կսկսի, խղճմտանքը մեկդի դնելու չէ։ Հակոբ Պարոնյան
- զարմանք ու զայրույթ արտահայտող բացականչական բառ (խսկց․) ◆ Սա ի՞նչ վերաբերմունք է, եղբա՛յր:
- նույնն է՝ փեսավեր (ժղ․)
Արտասանություն
խմբագրելՀոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- եղբոր նման - տե՛ս եղբայրաբար
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
|
|
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։