եղծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛʁt͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ եղծ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *el-g՛-՝ *el- «ոչնչացնել, փչացնել, ապականել» արմատից, որից, թերևս՝ *el-g- «խեղճ, աղքատ, պակասավոր», *elk- «քաղցած, վատ». հմմտ. հունարեն ολλυμι՝ «կործանել, ոչնչացնել, սպանել, քանդել, հեռացնել», ολεκω՝ «ոչնչացնել, կործանել», բրետոներեն ol, միջին բրետոներեն el «պակասություն, կարիք»։ Իմաստային առումով հեռու է հնդեվրոպական *selg՛- «արձակել, նետել, թափել» արմատը։
Գոյական
- եղծելը
- (հին), (գրք․) հերքում, ժխտում ◆ Գրում եմ եղծը Պարսից քեշին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- ապականված, փչացած, այլասեռված ◆ Այո՛ աշխարհի եղծ կարգերի մեջ կարո՛ղ է մեղքի ոսկելից ձեռքը մեկդի վտարել արդարությունը։ Շեքսպիր ◆ Օ՜հ, երանի թե դիրք, պաշտոն ու փառք եղծ միջոցներով ձեռք չբերվեին։ Շեքսպիր
Հոմանիշներ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Ածական
- եղծված, փչացած, խաթարված
- ապականված, փչացած, այլասերված
- անարգ, ստոր
Հոմանիշներ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։