Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ եր•կին 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *d(i)ui-n-՝ *dei- «փայլել, շողալ» արմատից՝ *-u աճականով՝ «շողացող երկինք»․ հմմտ․ հին հնդկերեն *dyau «երկինք», divām «օր», հայերեն տիվ, հին սլավոներեն dънь, լիտվերեն diena «օր»։ Կան հնչյունական դժվարություններ։ Հնարավոր է երկիր բառի համաբանական ազդեցությունը։

Գոյական

  1. երկիրը շրջապատող տիեզերական տարածություն ◆ Ոչ ապաքեն Կովկասն անսաստ պատ է կանգնած մինչ երկին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ես երգիչ եմ՝ երկնի թիթեռ , ես գանձ չունիմ լեռ ու բեռ։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. երկրի վերևում երևացող կամարաձև (սովորաբար կապտավուն) տարածություն, երկնակամար են իրենց աշխատանքով նոր բնակարան են շինում և դարձյալ նույն կապույտ ժպտուն
  3. ըստ կրոնական պատկերացումների` աստծու, հրեշտակների և այլնի բնակության վայրը տիեզերական տարածության մեջ
  4. նախախնամություն, աստվածային զորություն (հնց․) (ժղ․)
  5. աստված (փխբ․)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. երկին, մթնոլորտ, երկանամայր, վերնաշխարհ, վերներ, աստծու մաղ
  2. երկնակամար, երկնագունդ, երկնաձեղուն, երկնքի գմբեթ, երկնքի ծով, երկնքի կամար
  3. տե՛ս նախախնամություն
  4. տե՛ս արքայություն

Արտահայտություններ խմբագրել

|}

Աղբյուրներ խմբագրել