զայրացկոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑjɾɑt͡sʰˈkɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զայ•րաց•կոտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- շուտ, հեշտությամբ զայրացող, դյուրաբորբոք, դյուրագրգիռ
- զայրույթով լցված, զայրալից ◆ Նայեց նրա զայրացկոտ աչքերին։ (Նար-Դոս) ◆ Մերթ զայրացկոտ (հայոց վիշտը) ծառս է լինում մինչև երկինք կապուտակ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կը խոսի ինծի և իր բառերը և՛ մթին են, և՛ զայրացկոտ, և՛ ամեհի։ Սիամանթո
- ալեկոծ, մոլեգնած (փխբ․) ◆ Նրա աչքերի մեջ մրրկում էր զայրացկոտ դեղին ծովը։ (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- զայրասիրտ, բարկացկոտ, բարկասիրտ, ցասկոտ, մաղձոտ, նեղսիրտ, զայրամիտ, (փխբ․)՝ դյուրաբորբոք, դյուրագրգիռ, չարագլուխ, չարացասում, (ժղ․)՝ հերսոտ, սրտմտոտ, տաք գլուխ, (հնց․)՝ թեփոտ, քառպոտ,
- տե՛ս զայրալի, զայրալիր, զայրալից
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։