զավեշտաբան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑvɛʃtɑˈbɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ զաւեշտաբան
վանկեր՝ զա•վեշ•տա•բան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- զավեշտներով խոսող, կատակախոս, կատակաբան ◆ Ի՞նչ արած, ձեր զավեշտաբանն եմ ես։ Շեքսպիր
- նույնն է՝ զավեշտագիր
Հոմանիշներ խմբագրել
- զավեշտախոս, կատակաբան, կատակախոս, զբարճաբան, զվարճախոս, ծաղրաբան, ծաղրախոս, զավեշտասաց (հնց․)
- տե՛ս զավեշտագիր
- տե՛ս ծաղրածու
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։