զավթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑvtʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զաւթ

վանկեր՝ զավթ 

Գոյական

1. գործածվում է Զավթ գալ՝ լինել արտահայությունների մեջ՝ զավթել նշանակությամբ ◆ Ասում էիր վտանգավոր է, զավթ չի գալիս։ (Նաիրի Զարյան)

Արտահայտություններ

1. զավթ գալ, լինել - զավթել, զավթվել

Բաղադրյալ բառեր
զավթել զավթիչ զավթողաբար զավթողական զավթվել զավթում

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։