զորավար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔɾɑˈvɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զո•րա•վար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (պաշտանվ․) պատերազմի ժամանակ պետության ԶՈՒ-ում կամ խոշոր կազմավորումները անմիջականորեն ղեկավարող և ռազմական գործողությունների պատրաստման ու վարման արվեստում զգալի հաջողութոյւնների հասած ռազմական գործիչ կամ զորապետ
- (հնց․) Հայաստանի առաջին հանրապետության ԶՈՒ-ում՝ գեներալի թարգմանված կոչումը
Հոմանիշներ խմբագրել
- մարտավար, սպարապետ, զինապետ, զինվորապետ, սպայապետ, սպասալար, ստրատելատ, սաղար, սաղավար, ճակատահարդար
Արտահայտություններ խմբագրել
- տե՛ս գեներալ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
- Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։