ընծա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ənˈt͡sɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ընծայ
վանկեր՝ ըն•ծա
Ստուգաբանություն
խմբագրելԿասկածելի է համեմատությունը (Աճառյան) հին հնդկերեն ahati «ընծա, նվեր» բառի հետ, որ Մայրհոֆերը բխեցնում է *anu-(d)hiti բայանունից (վեդ. anu-dhā «նվիրել, ընծայել»)։
Գոյական
- իր, առարկա և այլն, որ ձրիաբար տրվում է մեկին իբրև սիրո, բարեկամության արտահայտություն, նվեր ◆ Մայրը… քնած երեխայի գլխավերևը ընծա է դնում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Գամիրք, մոսոք ու թափալ ծունկ են իջել գլխահակ հաղթողներին բերելով հարկ ու ընծա անքանակ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- զոհ (հնց․)
- ձոնագրություն, ձոն ◆ Եղեգնյա գրչով երգեցի փառքեր. քեզի ընծա իմ հայրենիք։ (Դանիել Վարուժան)
- (փխբ․) արդյունք, բարիք ◆ Հորձանքին մեջ տանելով ծաղիկ մը կարմիր իբրև դաշտ մեկ ընծան: (Դանիել Վարուժան)
- ձոն (հզվդ․)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։