զոհ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔh]
վանկեր՝ զոհ
Արտասանություն
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *zōhr. հմմտ. ավեստերեն zaotar «քուրմ, զոհաբերող», zaoθra «զոհահեղուկ», (և «զոհ»), միջին պարսկերեն zōr «օրհնաջուր»։
Գոյական
- որոշ կրոնական ծիսակատարություններով աստվածներին մատուցվող նվիրաբերություն (կրոն․)
- աստվածներն նվեր բերվող (սովորաբար՝ մորթվող)
- պատերազմում սպանված մարդ
- բնության ազետներից կամ առհասարակ, որևէ պատահարից տուժած մարդ (փխբ․)
- մեկի շահերի համար կամ մեկի երեսից տուժած մարդ
- հասարակական կյանքում տեղի ունեցող չարիքներից (բռնությունից, անիրավությունից և այլն) ◆ Բռնության, ադաթի, տգիտության զոհ:
- անձնազոհություն, անձնուրաց կերպով նվիրվելը, մեռնելը հանուն որևէ գործի, նպատակի ◆ Քանի որ, հայրենիքը զոհ է պահանջում, այն ո՞ր տմարդն է, որ կվախենա այդ զոհաբերությունից: (Շիրվանզադե)
- որևէ բանի դատապարտված մարդ ◆ Իսկ ինձ՝ Ասմաթ են անվանում, ես որ զոհ եմ տառապանքի (Շոթա Ռուսթավելի) (փխբ․)
- զոհողություն, զոհաբերություն (հնց․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- մատաղ, զոհաբերություն, ողջակեզ, սպանդ (հնց․), զեն, զենում, զոհագործություն, զոհատրություն, զենագործություն, զենելություն, զվարակազենություն, պատարագագործություն
- պատարագ
- ընծա, նվեր, դահամունք, հաշտ (կուռքերի)
- քավության նոխազ
- նահատակ, մարտիրոս, վկա (եկեղ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- զոհ բերել - զոհաբերել
- զոհ գնալ, երթալ մի բանի
- զոհվել հանուն մի գործի, նպատակի
- տե՛ս զոհը դառնալ
- զոհ(ը) դառնալ, լինել մեկի կամ մի բանի
- մեկի կամ մի գործի պատճառով տուժել
- զոհվել, մեռնել մեկի կամ մի գործի պատճառով
- զոհ դարձնել
- մեկի զոհվելու պատճառ դառնալ
- չարչարել, տանջել
- զոհ մատուցել (մատուցանել) - մատաղ անել
- զոհեր պահանջել, պահանջվել - նյութական կամ մարդկային զոհաբերություն պահանջել, պահանջվել որևէ գործի, նպատակի համար
- զոհ(եր) տալ
- մարդկային կամ նյութական կորուստ կրել
- տե՛ս զոհ տանել
- զոհ տանել, խլել - մարդկային կորուստներ պատճառել
- զոհաբեր անել - զոհաբերել (հնց․)
- զոհաբեր լինել - զոհաբերվել (հնց․)
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։