թաքուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑˈkʰun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•քուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ուրիշներից թաքցրած, ծածուկ, գաղտնի ◆ Դե, առ, տեղի տակին թաքուն կեր։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ (Քաջիկը) թաքուն բարձրացավ տանիքի վրա, նայեց լուսամուտից։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Գաղտնի հառաչանքներով, թաքուն արտասուքներով չէի ողբալ մեկի ծերությունը և մյուսի ծաղիկ հասակը։ (Մուրացան)
- քողարկված ◆ Երբեմն ես լսում էի առվակների խոխոջմունքը, որոնք թաքուն վազում էին թփերի միջով։ (Րաֆֆի)
- ուրիշների համար աննկատելի, ուրիշներից առանձին՝ մեկուսի ◆ Այնժամ էլ չէիր ինձ հանգիստ տալիս՝ սրտիս ականջին խոսելով թաքուն։ Հովհաննես Թումանյան
- ուրիշների համար անլսելի, շշուկով, ցածր ◆ Լավ աղբյուրը… իր խնամողների երեսին խնդում, ծիծաղում է ականջին քչփչում, թաքուն բաներ ասում։ (Ղազարոս Աղայան)
- գաղտնիքներ պարունակող, իր մեջ գաղտնիքներ ունեցող՝ պահող ◆ Թաքուն խոսք։ ◆ Թաքուն զգացումներ՝ մտորումներ։ ◆ Եվ կամաց-կամաց տագնապը թաքուն իջնում էր նրա կարոտի վրա։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) աննկատելի, անզգալի, աննկատելիորեն կատարվող՝ տեղի ունեցող ◆ Թաքուն շարժում՝ առաջխաղացում։ ◆ Ես քեզանից թաքուն ոչինչ չունեի։ (Րաֆֆի) ◆ Նրա զորքերը համաձայն իրանց զորավարի թաքուն հրահանգին դավաճՍոնան մի թաքուն տեղ նստած լաց էր լինում։անեցին։ (Մուրացան)
- (փխբ․) չբացահայտված, դրսևորում չստացած, անհայտ մնացած ◆ Թաքուն ձիրք։ ◆ Երբ որ ես այս իրիկուն գոտիս քակեցի, գտա անոր մեջ թաքուն ուլունք մը ու խեցի։ (Միսաք Մեծարենց)
- թաքցրած, թաքցված, թաքստոցում պահված ◆ Գաղթելուց առաջ նա հանեց թաքուն գանձերը։ ◆ Սոնան մի թաքուն տեղ նստած լաց էր լինում։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) դեռևս չհայտնաբերված՝ չբացահայտված՝ չճանաչված ◆ Բնության թաքուն խաղեր։, ◆ Ին՞չ թաքուն շնորհների տեր ես եղել։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Բաց է արել մարմնի ◆ թաքուն գանձերը։ (Վահան Թոթովենց)
- (փխբ․) իր մեջ պահած՝ թաքցրած, ուրիշներին չասած, չարտահայտած ◆ Դու՛ք էլ, սարի սիրուն ծաղկու՛նք, թաքուն մի ցավ ունիք լուռ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կգա ժամանակ, սիրով կյանք կտանք ու կբորբոքենք մեր հյուրը թաքուն։ Հովհաննես Հովհաննիսյան , ◆ Իր երազանքը սուրբ, իր ըղձանքը թաքուն անիմաստ է եղել։ Եղիշե Չարենց
- ◆ Նրա մեջ ինչ թաքուն ուժեր կան։ ◆ Նրա հոգում թաքուն շատ բաներ կան։ , ◆ Ես թաքուն պահած գանձեր ունեմ։ (Վահան Տերյան)
=Դասական ուղղագրություն
խմբագրելՀոմանիշներ
խմբագրել- գաղտնի, ծածուկ, գաղտնածածուկ, թաքնածածուկ, գաղտուկ, գաղտագողի, թաքթաքուր, թաքթաքուտ, գաղտիկ՝ (հզվդ․), գաղտլիկ, զանխուլ, տափիկ-մափիկ
- տե՛ս աննկատելի
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։