Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ թիակ
վանկեր՝ թի•ակ
թի
+ ակ
Գոյական
- (նվազ․) թի֊ի։ փոքր թի
- մակույկը՝ նավակը ջրի մեջ առաջ մղելու թի ◆ Վիզը նման էր մի մամռապատ կոճղի, իսկ թաթերը կարծես թիակներ լինեին։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Ասլանը առեց թիակը նրանից և հմուտ ձեռքով սկսեց ինքը թիավարել։ (Րաֆֆի)
- (կզմխս․) եռանկյունաձև լայն ու տափակ ոսկոր մեջքի վերին մասում
- կոշիկ հագնելու համար գործիք
- (բսբ․) նույնն է՝ թի ◆ Մի֊մի բուռ հող ևս, և գերեզմանափորի թիակը բանեց։ Լևոն Միրիջանյան
- (ժղ․) թիկունք ◆ Գնդակը թիակի տակն է մնացել, թոքերին է դիպել։ Հովհաննես Թումանյան
- տե՛ս քերիչ
-
- թի, թևճակ, թևակ, մոկոշ
- (կզմխս․) թիոսկր, թիակոսկր, բեճ, փեճ
- ռաժոկ
-
-
- տե՛ս քերիչ
- թիակ վարել՝ քաշել- թիավարել
- թիակը գետնին դնել՝ գետնով տալ- մեջքը գետնին խփել, ըմբշամարտի մեջ հաղթել
- թիակ քշել- տե՛ս թիավարել
- թիակը գետնին դնել, թիակը գետնովը տալ- տե՛ս գետնել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։