թույլտվություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [tʰujltvutʰˈjun]
վանկեր՝ թույլ•տ(ը)•վու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրել- թույլատրել, թույլ տալ
- մի բանի իրավունք, արտոնություն
- (միգ․) սովորաբար պետական մարմնի կողմից տրվող փաստաթղթեր, որոնցով թույլատրվում է ինչ-որ բանի գոյությունը կամ ինչ-որ մեկի կողմից որոշակի գործողություններ կատարելը կամ ծառայություններ մատուցելը
- տե՛ս նաև բնակության թույլտվություն, (կացության), վիզա, աշխատանքի թույլտվություն
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։