լիճ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lit͡ʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լիճ
վանկեր՝ լիճ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ lēgiā-` *leg- «կաթել, ծորալ, լուծվել» արմատից. հմմտ. հին իռլանդերեն legaim «լուծվել, հալչել», հին անգլերեն leccan «թրջել», այլև՝ հայերեն լիկ։
Գոյական
- ափերով շրջափակված բնական կամ արհեստական ջրավազան◆ Այժմ էնտեղ տրտմաշուք խոր Փարվանա լճին է ծփում հստակ ինչպես արտասուք ։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) որևէ տեղում լճացած ջուր
- առատորեն թափված հոսած լցրած հեղուկ
- (երկրբ․) բնական ջրավազան, որը լճային թասի (լճային մահճի) սահմաններում լցված է ջրով և չունի անմիջական միացում ծովի հետ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ծովակ
Արտահայտություններ
խմբագրել- լիճ կտրել կապել-լիճ դառնալ, լճանալ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։
- Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։