խաղաթուղթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑʁɑˈtʰuʁtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•ղա•թուղթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խաղալու թուղթ, քառանկյունի փոքրիկ քարտ, որի վրա որոշ նշան կամ պատկեր կա (կարտ) ◆ Բալթպ թվին հաջողակ խաղաթղթերը զարկում է գետին։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նկարված էր խաղաթղթի տուզի պատկերով մի սիրտ` խոցված նետով։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ Խաղաթուղթ եմ գնել ◆ Դիվանագիտական խաղի մեջ սա երկրորդական խաղաթուղթն է։ (Մամուլ)
- որևէ նպատակի հասնելու հնար՝ միջոց (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։