հնար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hnɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնար
վանկեր՝ հ(ը)•նար
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն, պարթևերեն hunar, ավեստերեն hunara:
Գոյական
- միջոց, ճար, եղանակ (մի բան հաջողացնելու) ◆ Ընկեր, բարեկամ գնացին, եկան, Կրկին հաշտության չեղավ մի հնար: Հովհաննես Թումանյան
- կարելիություն, հնարավորություն ◆ Նա անդադար պարտամուրհակները փոփոխում է, տոկոսը տոկոսի վրա բարդվում է, իսկ պարտքերը հատուցանելու ոչինչ հնար չկա։ (Րաֆֆի)
- ջանք, ճիգ
- հնարագիտություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- միջոց, եղանակ, կերպ, ճար, ճամփա (փխբ․), հունար (գվռ․)
- կարելիություն, հնարավորություն
- ջանք, ճիգ
- հնարագիտություն, հնարամտություն, ճարպկություն, ճարտարամտություն, ճարտարություն, ճարիություն, հմտություն, վարպետություն, գիտակություն, աչքաբացություն (խսկց․), (փխբ․)՝ սատանայություն, խորամանկություն, (գրք․)՝ բազմարվեստություն, քաջարվեստություն, բարեհնարություն, մեժահնարություն, դյուրահնարություն, հնարագործություն, հնաիմացողություն, ճարտարիմացություն, ճարտարագործություն, պաճարանք, (գվռ․) հունար
Արտահայտություններ
խմբագրել- հնար լինելը
- հնարավոր լինել
- ճար՝ փրկություն լինել
- հնար չէ հնարավոր չէ, անհնար է
- հնար չկա
- նույնն է՝ ճար չկա
- անկարելի է
Ի արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | հնար(ը) | հնարներ(ը) |
Սեռ. | հնարի | հնարների |
Տր. | հնարի(ն) | հնարների(ն) |
Հայց. | հնար(ը) | հնարներ(ը) |
Բաց. | հնարից | հնարներից |
Գործ. | հնարով | հնարներով |
Ներգ. | հնարում | հնարներում |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։