խյուս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χjus]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիւս
վանկեր՝ խյուս
- ԽՅՈՒՍ, Վան, Մոկս՝ Հյուսն։ Քո խեր խյուս էր (Ահ.):
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս *k>*kh անցմամբ զուգահեռ ունի հունարեն κυπαω՝ «խառնել, պղտորել» բառի հետ, որ ենթադրում է *k՛euk՛- հնդեվրոպական արմատ. սակայն հունարեն բառի համեմատությունը լիտվերեն šáukštas «գդալ», šíùkšmes «աղբ» բառերի հետ համարվում է անհավաստի (հմմտ. *k՛euk՛-):
Գոյական
- ջրալի խմոր, որ լցնում են ջրիկ ճաշերի մեջ իբրև որոշ չափով թանձրացնող նյութ
- պտուղների կամ այլ նյութերի հյութը՝ ծեծված զանգվածի հետ միասին
- շաղախ, հայս
- խավիծ
- մարսանյութ, խախաց, մամաց
- ծեփելիք
- (երկրբ․) նույնն Է՝ ապարախյուս
- բջջանյութի թանձր մածուցիկ լուծույթ սպիրտի և եթերի խառնուրդի մեջ, որ օգտագործվում է բժշկության և լուսանկարչության բնագավառում, կոլոդիում
- որևէ նյութի մածուցիկ՝ խմորանման զանգված, որ օգտագործվում է խոհարարության, կոսմետիկայի, բժշկության մեջ, պաստա
- (խոհր․) մրգերի, այլ մթերքների մշակած, տրորվածք, դյուրամարս ուտելիք
- նույնն է՝ թանձրուկ
Հոմանիշներ խմբագրել
- թանձրանյութ, մալեզ, (հնց․) աթեր, աթերա, լափա, խռծիք
- տե՛ս շաղախ
- տե՛ս խավիծ
- տե՛ս մարսանյութ, խախաց
- տե՛ս ծեփելիք
- տե՛ս ապարախույս
- տե՛ս մածուկ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։