խոնարհեցնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔnɑɾhɛt͡sʰˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•նար•հեց•նել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- խոնարհել-ի ներգործական և պատճառական
- մեկին կամ մի բան ցած թեքել, կռացնել ◆ Մի կին…նրա գլուխը դեպի ցած է խոնարհեցնում: (Րաֆֆի) ◆ Եվ խոնարհեցրեց դեպի ծերունին նա իր գլուխը։ (Ղազարոս Աղայան)
- հպատակեցնել, նվաճել ◆ Այսպիսով նա իր իշխանության ներքո խոնարհեցրել էր բացի հայերից և մի քանի քրդերի ցեղեր։ (Րաֆֆի)
- գոռոզամտությունը, հպարտությունը, սնափառությունը և այլնը կոտրել, նվաստացնել (փխբ․) ◆ Նա շատ է ամբարտավանացել, պետք է խոնարհացնել:
- իրեն ենթարկել, ընկճել (փխբ․) ◆ Ժողովուրդը զայրացած կրքերը ճնշում, խոնարհեցնում է իր տաղանդի ծանրության ներքո։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- գլուխը խոնարհեցնել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։