Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•պա•նա•նալ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. հողը երկար ժամանակ անվար մնալով կորդանալ, խոպան դառնալ ◆ Հողը միանգամայն խոպանացած էր։ (Րաֆֆի)
  2. ետ զարգանալ, մտավորապես թուլանալ (փխբ․) ◆ Միտքն ունի և սնանկանալ և խոպանանալ։ (Ղազարոս Աղայան)
  3. բանուկությունը կորցնելով ամայանալ (փխբ․) ◆ Դուրս ենք գալիս մի ճանապարհ, որը գրեթե խոպանացել է։ (Բաղիշ Հովսեփյան)
  4. թարմությունը կորցնել, չորանալ, անպետքանալ (փխբ․), (հզվդ․) ◆ Որքան և կոոշտացած ջղերի, խոպանացած կազմվածքի և բթացած լսողության ենթակա լիներ մի անձնավորթություն, չէր կարող չդիմադրել յուր բնական պակասություններին։ (Պերճ Պռոշյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կորդանալ, խամանալ, արոսանալ, դերևանալ (հնց․), անպիտանալ, անմշակ դառնալ, խոպան դառնալ
  2. տե՛ս վայրենանալ, ամայանալ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել