խռովահույզ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χrɔvɑˈhujz]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խռովայոյզ
վանկեր՝ խ(ը)•ռո•վա•հույզ
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ խռով, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ հույզ:
Ածական
- խռովք՝ հուզմուք ապրող, հուզված, ալեկոծ ◆ Խռովահույզ հոգի՝ բնություն՝ ծով։
- խռովող, խռովք՝ խռովություն՝ հուզմունք՝ պատճառող՝ հարուցող ◆ խռովահույզ երազ՝ վերաբերմունք՝ զգացում։
- խռովք՝ հուզմունք արտահայտող, հուզմունքով համակված ◆ Խռովահույզ ձայն՝ հայացք։
- խռովություն՝ անհաշտություն՝ վեճ ու կռիվ գցող ◆ Խռովահույզ մարդ։
- դեի խռովություն՝ կռիվ մղող, թշնամանք հրահրող ◆ Խռովահույզ ճառ՝ քարոզ՝ կոչ։
- երբ կամ որտեղ իրարանցում՝ խառնաշփոթություն՝ հուզումներ կան ◆ Խռովահույզ ժամանակներ՝ երկիր։
- հոգեկան հուզմունքի՝ տագնապների մեջ գտնվող, հուզված, շփոթված ◆ Մոտենում եմ միկրոֆոնին՝ լարված, խռովահույզ։ Սիլվա Կապուտիկյան
- (փխբ․) անկարգ, խառնագնաց ◆ նա խռովահույզ կյանք էր վարուս; (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) անհանգիստ, հուզված, կատաղի, մոլեգին ◆ Խռովահույզ նժույգ՝ գետ՝ հեղեղ
Հոմանիշներ
խմբագրել- խռովալի, խռովալից, հուզումնալի, հուզումնալիր, հուզումնալից, ալեկոծ, տագնապալի, տագնապալիր, տագնապալից, աղզմկալի, աղմկալի, աղմկալից, վրդովալիր, վրդովալից, վրդովահույզ, տագնապահույզ, (հնց․)՝ խռովախույժ, խռովական, մարտամբոխ, ըմբոստահույզ, աշխարհահույզ
- տե՛ս խռովարար
- տե՛ս անկարգ
- տե՛ս անհանգիստ
- տե՛ս կատաղի, մոլեգին
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։