ծալք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑlkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծալք
Ստուգաբանություն խմբագրել
- Խոտուրջուր՝ Ծալք երթալ
- ծալվել
- Խոտուրջուր՝ Ղարաբաղ՝
Գոյական
- հագուստի՝ կտորի՝ թղթի և այլնի իրար վրա բերած՝ ծալած մասը, շերտ ◆ Օձիքի ծալքը ճմռթվել էր։
- իրար վրա ծալված մասերից յուրաքանչյուրը, տակ, շերտ ◆ Ամեն մի թերթը չորս ծալք ունի։
- ծալքի արանքը ◆ Նամակը պահեց կոմունարկայի ծալքի մեջ։ Եղիշե Չարենց
- ծալելուց ստեղծված գիծ՝ անհարթություն՝ ճմռթվածք ◆ Եթե թղթադրամ էր, ծնկան վրա էր դնում, ծալքերը հարթում։ (Ակսել Բակունց)
- իրար վրա ծալքատեղում դարսած անկողինների դեզը
- տե՛ս ծալքատեղ
- (հնացած) դեզ, կույտ, դարս ◆ Շորերի՝ գրագրությունների ծալք։
- զգեստի զարդածալ
- երկրի մակերևույթի շերտավորում, խորդուբորդություն
- երկրակեղևի շերտերից յուրաքանչյուրը, շերտ
- որևէ բանի ներսը՝ խորքը ◆ Ու մնաց այդ հոգու ծալքերում։
- խորշոմ, կնճիռ ◆ Երեսի ծալքերը ծերունական տեսք էին տալիս նրան։ (Ալեքսանդր Ֆադեև)
- ուղեղի ալիքաձև կորություններից յուրաքանչյուրը
- ծալվածք, ծալելու ձևը՝ եղանակը ◆ Շորիդ այդ ծալքը գեղեցիկ չէ։
- հասարակական խավ՝ շերտ ◆ Նա հասարակության բոլոր ծալքերի մեջ մտնում և դուս էր գալիս։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) նշույլ, որևէ բանի ծածուկ հետք՝ մասնիկ ◆ Ժպիտն անգամ հեգնանքի ծալք է պահում իր մեջ։ Սիամանթո
- (փխբ․) խելքի պատակ, ծալ ◆ Տեսավ, որ կնկա ծալքերից մեկը պակաս է։ (ԱՔ)
- (փխբ․) որևէ բանի ներքին կողմը՝ խորքը, էություն ◆ Չկարողացան բացել ոճիրին ներքին ծալքերը։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- շորի՝ զգեստի՝ մաշկի և այլնի փոթ
- (մրմն․) մարմնի լրիվ ծալված դիրքն է կոնքա-ազդրային հոդերում
Հոմանիշներ խմբագրել
- ծալվածք, ծալուք, շերտ, դարս
- տե՛ս ծալազարդ
- ճմռթված
- տե՛ս ծալքատեղ
- անկողնադեզ
- տե՛ս ծալքավորում
- տե՛ս շերտ
- տե՛ս ծալվածք
- տե՛ս կնճիռ, փոթ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծալք(ը) | ծալքեր(ը) |
| Սեռ. | ծալքի | ծալքերի |
| Տր. | ծալքի(ն) | ծալքերի(ն) |
| Հայց. | ծալք(ը) | ծալքեր(ը) |
| Բաց. | ծալքից | ծալքերից |
| Գործ. | ծալքով | ծալքերով |
| Ներգ. | ծալքում | ծալքերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։