ծիծաղել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sit͡sɑˈʁɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծի•ծա•ղել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- ծիծաղ արձակել, ծիծաղի ձայն հանել
- դեմքին՝ շրթունքներին՝ աչքերին ծիծաղի արտահայտություն տալ, դեմքով՝ աչքերով ուրախություն՝ ցնծություն արտահայտել ◆ Նրանք խոսում էին, ծիծաղում և յուրաքանչյուրը լի գոհականությամբ արտահյտում էր յուր ուրախությունը։ (Րաֆֆի)
- մեկին՝ մի բան ծաղրի ենթարկել, ծաղրել ◆ Երգիծաբանը ծիծաղում է առողջ, բայց անողոք ծիծաղով։ (Սովետական Հայաստան) ◆ Նա ամեն անգամ քաթը գլորելուց քահ-քահ ծիծաղում էր և կանչում ուստա Նազարին։
- թեթև ծաղրի ենթարկել, կատակով ծաղրել, ձեռ առնել ◆ Աղջիկների նրան Պետու հարս էին ասում ու ծիծաղում: (Ակսել Բակունց)
- պայծառ կերպով երևալ, շողալ, փայլել (փխբ․) ◆ Արևն… ծիծաղում է ինձ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- բացվել, ծագել (օրվա՝ լույսի՝ գարնան և այլն մասին) (փխբ․) ◆ Խորհրդային… հայրենիքին քսան գարուն է ծիծաղել: (Մ. Խերանյան)
- ուրախ լինել, ցնծալ (փխբ․) ◆ Ու ծիծաղում է հոգիս քո սիրով։
- ուրախալից լինել, երջանիկ՝ երջանկավետ՝ երանավետ լինել (փխբ․) ◆ Յոթերորդը, որ երգում էր, երգում միայն երգի համար, կյանքը նրան միշտ ծիծաղեց: (Գ. Դ. Անունցիո)
- բուսականությամբ՝ կանաչով վետվետել՝ ծփալ (փխբ․) ◆ Ծիծաղում են դաշտ ու ծաղիկ, ծաղկում նրա ձեռքի տակ։ (Մ. Խերանյան)
- վետվետել, թեթև ալեկոծությամբ ծփալ (փխբ․) ◆ Ծիծաղում է լիճը լուսե։ (ԳԹ)
- բարեբաստիկ լինել, հաջողություն պարգևել (փխբ․) ◆ Բախտ չէ, որ ծիծաղում է ինձ։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- խնդալ, ժպտալ, ծիծ(ա)ղկտալ, հռհռալ, քրքջալ, քչքչալ, քռքռալ, կարկաչել, կչկչալ, խախանջել, քահքահել, ճխալ, փռթկալ, փռթկացնել, պռպռթալ, փխկալ, պլխտալ, ղնջրտալ, (գվռ․)՝ ժմնալ, կեղալ, (գվռ․)՝ ժնգռնել, ժնգռտալ, քեքել, քեքևել, ծիծաղը բռնել, ծիծաղը գալ, ծիծաղից թուլանալ, ծիծաղից մեռնել, ծիծաղից պայթել, ծիծաղից պատռվել, ծիծաղիղ ուշաթափվել, ծիծաղից ուշաթափ լինել
- տե՛ս ծաղրել
- տե՛ս ցնծալ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։