ծիվ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡siv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծիւ
վանկեր՝ ծիվ
ծիվ1
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛ēbh-՝ *g՛ebh- «ճյուղ, փայտի կտոր» արմատից. հմմտ. հին իսլանդերեն kafi «կտոր, կտրված բան», լիտվերեն zãbas «ճիպոտ»։ Հնարավոր է կապը նաև հնդեվրոպական *g՛ē(i)- «ծլել, ծաղկել, ճեղքվել, պատռվել» արմատի հետ, որտեղից՝ հայերեն ծեղ, ծիւղ (ծյուղ), հին անգլերեն cinu, դանիերեն բարբառային kin «ճեղք» (*gī-u > ծիվ)։
Գոյական
խմբագրել- տե՛ս ծվեն
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս ծվեն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
ծիվ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ վրացերեն civa:
Գոյական
խմբագրել- աթար, ցին
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։