ծիվ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡siv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծիւ

վանկեր՝ ծիվ 

ծիվ1

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛ēbh-՝ *g՛ebh- «ճյուղ, փայտի կտոր» արմատից. հմմտ. հին իսլանդերեն kafi «կտոր, կտրված բան», լիտվերեն zãbas «ճիպոտ»։ Հնարավոր է կապը նաև հնդեվրոպական *g՛ē(i)- «ծլել, ծաղկել, ճեղքվել, պատռվել» արմատի հետ, որտեղից՝ հայերեն ծեղ, ծիւղ (ծյուղ), հին անգլերեն cinu, դանիերեն բարբառային kin «ճեղք» (*gī-u > ծիվ)։

Գոյական

1. տե՛ս ծվեն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ծվեն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ծիվ-ծիվ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

ծիվ2

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ վրացերեն civa:

Գոյական

1. աթար, ցին

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։