Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կալուած

վանկեր՝ կալ•ված

Ստուգաբանություն խմբագրել

կալվածք (հնց․) ◆ Նրա պապը՝ Գոնսալոն ավատի կալվածների վրա աշխատող հողազուրկ գյուղացի էր։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր
կալվածագիր կալվածաթուղթ կալվածական կալվածահարկ կալվածամաս կալվածային կալվածավարձք կալվածատեր կալվածատիրական կալվածատիրություն կալվածատուն կալվածք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ estate, property գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ имение (ru) ‎(imenije), поместье (ru) ‎(pomestʹje) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։