կամապաշտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑmɑpɑʃtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կամապաշտութիւն
վանկեր՝ կա•մա•պաշ•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- կամապաշտ լինելը, կամապաշտի հատկությունը
- կամապաշտի արարք՝ վերաբերմունք՝ վարքագիծ
- փիլիսոփայության մեջ. իդեալիստական փիլիսոփայության ուղղություն, որը բնության և հասարակության զարգացման գործում հիմնական դերը վերագրում է աստվածային կամ մարդկային կամքին, բացասում է օբյեկտիվ օրինաչափություն անհրաժեշտությունը
- քաղաքականության մեջ հասարակական կյանքում. կամայական որոշումներ որոնք անտեսում են օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող պայմանները և օրինաչափությունները
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս կամակորություն
- տե՛ս ինքնահավանություն
- տե՛ս ըմբոստություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։