կոճղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔt͡ʃʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոճղ
վանկեր՝ կո•ճ(ը)ղ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ծառի բնից սղոցած՝ կոտրած կամ կտրած մաս, կոճ
- ծառի արմատի հաստ մասը
- փայտի մեծ կտոր, գերան
- բանտարկյալների ոտքերը կապելու փայտե հարմարանք
- ստացագրի արմատը, որ մնում է գրքույկի կազմում
- (փխբ․) ծեր, բայց ամրակազմ՝ դիմացկուն մարդ
- (հնց․) մարդու և կենդանիների վզի այն մասը, որին միանում է գլուխ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։