հայ
Հայերեն
վանկեր՝ հայ
Գոյական
- հայեր` Հայաստանի բնիկ ժողովուրդը
Ածական
- հայերին հատուկ՝ վերաբերող, հայկական
- հայազգի
- մտերիմ, հարազատ, մերձավոր։
- (ժղ․) (մտերմ․) կնոջ կողմից իր ամուսնուն տրվող մականուն։
Հոմանիշներ
խմբագրել- հայազգի, հայկազն, հայազարմ, հայազուն, հայազն, հայորդի, հայասեռ, հայասեր, հայասերունդ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Հայ: |